فروشگاه فایل

ترجمه مقاله اثرات اجتماعی اقتصادی بر روی توسعه گردشگری تالاب انزلی

جزئیات و دریافت گزارش فایل

این مطالعه به بررسی نگرش های ساکنان تالاب انزلی ایران نسبت به رشد و توسعه گردش گری می پردازد. محققان به بررسی این موضوع میپردازند که چگونه این نگرش ها با سه متغیر مختلف اجتماعی و جمعیت شناختی یعنی اندازه خانواده، طول اقامت و فاصله از منطقه گردش گری کاهش می یابند: این مطالعه فرض می کندکه فرایند توسعه تحت تاثیر ساکنان قرار دارد و این که نگرش آن ها بیانگر موفقیت یا شکست توسعه گردش گری است.تحلیل حداقل مربعات جزیی برای آزمون مدل تحقیق و آزمون فرضیات استفاده می شود. نتایج نشاندهنده وجود روابط مستقیم ومثبت بین اثرات ادراک شده توسعه و نگرش های ساکنان نسبت به توسعه گردشگری در تالاب انزلی است.

۱- مقدمه
گردش گری به عنوان دروازه توسعه اقتصادی جوامع محلی به خصوص در کشورهای در حال توسعه محسوب می شود (کو و استوارت ۲۰۰۲). در نتیجه، توسعه گردش گری اغلب توسط جوامع برای بهبودکیفیت زندگی ساکنان مورد استفاده قرار می گیرد (جاروسکی و کارسی ۲۰۰۴). این پیشرفت ها در کیفیت زندگی ساکنان در کشور های در حال توسعه که در آن ها زیر ساخت هایی برای پشتیبانی از توسعه گردش گری وجود دارد کاملا برجسته بوده و می تواند منجر به توسعه اقتصادی جوامع محلی شود (کوک ۱۹۸۲). این زیر ساخت ها،که از هر دوی توسعه اقتصاد محلی و گردش گری پشتیبانی می کنند شامل اسکان، حمل و نقل، مهمان نوازی (هتل داری) و خدمات تفریحی می باشد. این خدمات بایستی برای رفع تقاضای صتعت گردش گری رشد کند( مرزوکی ۲۰۱۱).
بر طبق گفته هنری، ورگاس و دورهم (۲۰۱۰)، صنعت گردش گری و مدیریت آن در میان کشور های مختلف متغیر است. اگرچه اهمیت توسعه گردش گری و اثرات آن بر روی جوامع محلی به خصوص شناخته شده است (راسوو و بارک ۲۰۰۲)، توجه کمی به درک اهمیت گردش گری برای ساکنان و جوامع محلی در مناطق روستایی و تالاب های کشور های در حال توسعه صورت گرفته است. کشور های در حال توسعه نظیر ایران دارای مسائل اجتماعی فرهنگی، اقتصادی و اثرات زیست محیطی در رابطه با توسعه گردش گری می باشند.

ایران به دلیل منابع طبیعی غنی خود که آن را برای توسعه صنعت گردش گری مناسب ساخته است برای این مطالعه موردی بسیار مطلوب بود. ایران که از شمال به دریای خزر واز جنوب به خلیج عمان و خلیج فارس منتهی می شود، دارای مرز ساحلی ۲۸۰۰ کیلومتر می باشد. دریای خزر که در کل سال قابل دسترس است به دلیل زیبایی طبیعی به شدت به خود گردش گر جذب می کند (پانوف ۲۰۰۷). رشته کوه های پوشیده از برف البرز وکوه های خشک زاگراس نیز از فرصت های گردش گری دیگر ایران هستند (پاک و فرجزاده ۲۰۰۷). اقلیم معتدل ایران همراه با چهار فصل متنوع (زمانی- فراهانی) موجب شده است تا گردش گری ایران رقابت پذیر باشد. میراث فرهنگی و تاریخی غنی ایران نیز از ویژگی های برجسته این کشور است. ایران به دلیل وجود فرهنگ های متنوع، طیف وسیعی از گزینه ها و مقصد های توریستی را در اختیار گذاشته است (پانو ۲۰۰۷).
با این حال، اگرچه ظرفیت گردش گری ایران در حال توسعه است با این حال بایستی به حفظ دارایی های طبیعی کشور توجه ویژه ای صورت گیرد این منابع و دارایی ها شامل تالاب ها،مرداب ها، بیابان ها، دریاچه ها و سایر منابع طبیعی است. تجربه های بین المللی نشان داده اند که برنامه های حفاظت از تالاب از رویکرد های مدیریتی و برنامه های مشارکتی جامع بایستی بهره مند شوند و این رویکرد ها بایستی مسائل اقتصادی، اجنماعی و محیطی را در نظر بگیرند (الندورف، اسمیت و اندرسون ۲۰۰۷، ویتن، بنت، ماس، هاندلی و فیلیپس ۲۰۰۲). با این حال بر طبق گفته رضایی (۲۰۰۳)، این رویکرد های مشارکتی در ایران وجود ندارند وهرگز در مناطق تالابی ایران اجرا نشده اند.
نیاز ها و انتظارات ساکنان محلی بایستی در سرتاسر فرایند های پیاده سازی و برنامه ریزی راهبردی توسعه در نظر گرفته شود (الندروف و همکاران ۲۰۰۷) درک نگرش های ساکنان محلی نسبت به توسعه نیز برای شناسایی نیاز ها و انتظارات بسیار مهم است. در نتیجه، با مشاهده فرایند ها و فرایند های پروژه حفاظت و مدیریت تخصیص منابع تالاب انزلی، اطلاعاتی را می توان در خصوص رابطه بین ساکنان محلی وتوسعه گردش گری کسب کرد.
تالاب انزلی در استان گیلان واقع شده است. تالاب انزلی که به دلیل اهمیت بین المللی خود در کنوانسیون رامسر مورد نظر واقع شده است برای گردش گران محلی و بین المللی از اهمیت زیادی برخوردار است (دادراس و کاروانادی ۲۰۱۰). تالاب انزلی به عنوان یکی از بزرگ ترین مرداب های ساحلی آب شیرین در جهان، از دریای خزر با درجه شوری بالا از طریق شهر بندری بندر انزلی جدا شده است (کاردوانی ۱۹۹۸). از این روی، تالاب انزلی از اهمیت زیادی برخوردار است و درک نگرش های ساکنان محلی نسبت به توسعه گردش گری ضمن حفاظت از بوم شناسی محلی آن برخوردار است.
امید می رود که جوامع اطراف تالاب از توسعه گردش گری ذی نفع شوند. در نتیجه، بهبود و ارتقای تالاب برای جذب بازدید کننده های داخلی و بین المللی ضروری است. علاوه بر بهبود اقتصاد منطقه، گردش گری یک زمینه ای را برای تلاش های حفاظتی در راستای حفظ منابع طبیعی منطقه فراهم کرده است (دادراس و کاروانی ۲۰۱۰). منطقه تالاب حدود ۴۰۰۰۰ گردش گر را دریافت کرده و هر ساله حدود ۳۰ میلیارد ریال یا ۱۱۲۳۵۵ هزار دلار به اقتصاد محلی کمک می کنند. حدود ۱۸۴۰۰۰ گردش گر داخلی هر ساله از استان گیلان و تالاب بازدید می کنند و این در حالی است که حدود۳۱۰۰ گردش گر بین المللی از این منطقه بازدیدمیکنند. این گردشگران از جاذبه های توریستی اصلی در بندر انزلی، رشت،ماسوله و فومن بازدید می کنند (Jica 2005).
در این مطالعه، ما به بررسی نگرش های ساکنین محلی بر طبق متغیر های جمعیت شناختی مختلف از جمله اندازه خانواده، فاصله از منطقه گردش گری و طول اقامت میپردازیم. به علاوه، ما به بررسی اثر توسعه گردش گری از حیث اثرات فرهنگی، اقتصادی و محیطی می پردازیم.در بخش قبلی ما به بررسی زمینه تحقیق و توصیف مدل پرداختیم. ما در ادامه به بررسی فاصله از منطقه توریستی و طول اقامت می پردازیم. ما یک مدل مفهومی را تدوین می کنیم و به توصیف رابطه بین این متغیر ها می پردازیم. ما سپس در مورد روش های تحقیق و تعیین خوبی برازش، روایی ساختار، روایی همگرایی،روایی افتراقی، پایایی ساختار ها مطالعه می کنیم. در بخش نتایج، ما به تحلیل یافته ها و ازمون فرضیات می پردازیم و ما در نهایت به اهمیت یافته ها و پیشنهادات برای تحقیقات آینده اشاره خواهیم کرد. (شکل ۱)

کلمات کلیدی: ویژگی های اجتماعی اقتصادی، حداقل مربعات جزیی، تالاب انزلی، نگرش ها، ادراک ها

Socio-demographic effects on Anzali wetland tourism development

This study explores the attitudes of residents of Iran’s Anzali wetland toward tourism development. The investigators examine how these attitudes are mitigated by three different socio-demographic variables; family size, length of residency, and distance from tourist zone. This study assumes that the development process is affected by residents and that their attitudes are predictive of the success or failure of a tourism development. Partial Least Squares (PLS) analysis is used to test both the research model and the hypotheses. The results reveal a positive and direct relationship between the perceived impact of development and residents’ attitudes toward tourism development in the Anzali wetland.

۱ Introduction
Tourism is regarded as a gateway for the economic development of local communities, especially in the context of developing economies (Ko & Stewart, 2002). Consequently, tourism development is often used by communities to improve the quality of life of local residents (Jurowski & Gursoy, 2004). Such improvements in the quality of life of residents were thought to be particularly pronounced in developing countries where the infrastructure established in support of tourism development would invariably contribute toward the economic development of the local community (Cooke,1982). Such infrastructure, supporting both tourism and local economic development includes accommodation, transportation, hospitality, and leisure services; these services growing to meet the demands of a thriving tourism industry (Marzuki, 2011). According to Honey, Vargas, and Durham (2010), the tourism industry and its management differs across countries. Although the importance of tourism development and its impact on local communities is well recognised (Russo & Borg, 2002), little attention has been given to understanding the significance of tourism to local residents and communities in the rural and wetland areas of developing countries. Developing countries, such as Iran, may be predisposed toward certain adverse socio-cultural, economic, and environmental side effects associated with the development of tourism. Iran constitutes an ideal setting for this case study due to its rich natural resources which lend themselves to the development of a vibrant tourism industry. Bordered to the north by the Caspian Sea and to the south by both the Persian Gulf and the Gulf of Oman, Iran possesses a scenic 2800 km coastline. Accessible throughout the year, the Caspian Sea is a highly sought after tourism destination (Panow, 2007) due to its natural beauty. The snow capped Alborz and drier Zagros mountain ranges present Iran with a range of additional tourism opportunities (Pak & Farajzadeh, 2007). Iran’s temperate climate, with its four very distinct seasons (Zamani- Farahani, 2010), present an additional asset to the country’s tourism destination competitiveness. Iran’s rich historical and cultural heritage is also a significant feature of the country. With various cultures stretching across Iran’s length and breadth, Iran presents the tourist with an array of destination options (Panow, 2007). However, while Iran’s tourism capacity develops, some attention must be afforded to maintaining the country’s natural assets; such as wetlands, lagoons, deserts, lakes and other natural resources. International experiences have demonstrated that wetland conservation programmes benefit from well thought-out participatory planning and management approaches which take into consideration the economic, social, and environmental concerns of stakeholders (Allendorf, Smith, & Anderson, 2007; DSE, 2007; Whitten, Bennett, Moss, Handley, & Phillips, 2002). However, according to Rezaei (2003), such participatory approaches are virtually non-existent in Iran and have certainly never been implemented in Iran’s wetland areas. As key stakeholders in any tourism development, the needs and expectations of local residents must be taken into consideration throughout a development’s strategic planning and implementation process (Allendorf et al., 2007). Understanding the attitudes of local residents toward the development is fundamental to identifying these needs and expectations. Consequently, by observing the processes and outcomes of the Anzali wetland’s resource allocation management and conservation project, insight can be gained into the relationship between local residents and the tourism development. The Anzali wetland is situated in the northern Iranian province of Gilan. Protected by the Ramsar Convention due to its international significance, the Anzali wetland appeals to both local and international tourists alike (Dadras & Kardovani, 2010). One of the largest freshwater coastal lagoons in the world, the Anzali wetland is separated from the high salinity Caspian Sea by the harbour city of Bandar-e Anzali (Kardovani, 1998). Therefore, the Anzali wetland is precariously located and understanding the attitudes of local residents toward tourism development is essential if a successful tourism industry is to be established in this area, while simultaneously maintaining the local ecology. It is hoped that the communities of the wetland area will benefit from the prospect of tourism development. Consequently, promoting the wetland is essential in order to attract domestic and international visitors. In addition to revitalizing the economy of the region, tourism provides a context for conservation efforts to maintain the region’s natural resources (Dadras & Kardovani, 2010). The wetland area receives about 40,000 tourists annually, contributing around 3 billion Rials (approx. $112,355 USD) per year to the local economy. Around 184,000 domestic tourists visit Guilan province each year to visit the wetland area, while around 3100 international tourists do likewise. These tourists come to visit the major tourist attractions at Bandar Anzali, Rasht, Masuleh and Fuman (JICA, 2005). In this study, we quantify local residents’ attitudes according to several demographic variables; including family size, distance from tourist zone and length of residency. Furthermore, we investigate the impact of tourism development in terms of its cultural, economic and environmental effects. In the proceeding section, we outline the context for this research and describe the conceptual model with regard to the existing literature in terms of the impact of tourism and relational indicators such as family size, length of residency, and distance from tourist zones. We will subsequently formulate our conceptual framework describing the relationship between these variables. We will then elucidate upon our research methods and discuss our determination of goodness of fit, construct validity, convergent validity, discriminant validity, and the reliability of the constructs. In the results section, we will analyse our findings and test our hypotheses. We then conclude with a discussion of the implications of our findings and suggestions for future research (see Fig. 1).

• ترجمه فارسی مقاله انگلیسی

Socio-demographic effects on Anzali wetland tourism development
Journal:  الزویر – Elsevier

• دانلود رایگان فایل pdf مقاله انگلیسی در 11 صفحه
• فایل pdf ترجمه فارسی در 20 صفحه